Od 20 do 22 listopada 2015 r. W klasztorze ojców karmelitów w Naroczy miały miejsce rekolekcje dla
wspólnoty OCD z Mińska. Duchowym praktykom przewodniczył o. Piotr Frosztęga.
Podczas konferencji ojciec Piotr zgłębiał temat relacji, jakie istnieją między Bożym Słowem a naszym życiem:
„Bóg każdego dnia daje nam Słowo, które przygotował konkretnie dla nas, na ten konkretny dzień. Jest to Słowo, które nadaje sens i rytm naszemu życiu; które pokazuje, co Bóg daje nam dzisiaj; Słowo które objawia, jakie są oczekiwania Boga względem nas. Tą nadzwyczajną więź jaka istnieje między Słowem i naszym życiem nam potrzeba zrozumieć. Dlatego człowiek wierzący rozpoczyna dzień, słuchając Boga, który do niego przemawia. I to Słowo jest jego przewodnikiem w ciągu całego dnia. Pan daje nam Słowo, ażeby ono się spełniło. A gdzie może spełnić się Słowo? Tak jak kiedyś spełniło się Ono w łonie Maryi, tak też i dzisiaj spełnia się w „łonie” każdego dnia… Słowo spełniając się w nas, pomaga realizować się naszej osobie. W tym sens naszej formacji. To jest ta formacja, która trwa przez całe nasze życie, która ogarnia wszystkie dni naszego życia i dąży do formowania w nas planu Ojca. Bóg stworzył człowieka według swego podobieństwa i dlatego każdy z nas powołany jest, by mieć w sobie serce Syna.
Ażeby być prawdziwie wierzącym, uformowanym na podobieństwo Syna, potrzeba nawrócenia nie tylko naszych zewnętrznych zachowań, ale również, przede wszystkim nawrócenia uczuć. … W naszym sercu są jeszcze takie pokłady, które nie są zewangelizowane: to te pokłady, w których rodzą się uczucia, wrażenia, emocje, impulsy, marzenia i projekty. Puki nie zostaną zewangelizowane, będą nie chrześcijańskimi, a pogańskimi. …
Proces formacji – to trynitarne działanie: tylko Ojciec może formować w nas uczucia Syna, przez działa- nie Ducha Świętego. Formacja uczuć, serca i emocji trwa przez całe nasze życie. Formacja ma trynitarny charakter, bo ukierunkowana jest na formowanie w nas tragicznego oblicza Syna – to znaczy, formowanie osoby, która radykalnie oddaje swoje życie Bogu. Formacja powinna przezwyciężyć w nas egoizm, mnóstwo strachu, który jest w naszym sercu. Ażeby to zrobić, potrzeba całego życia. Więcej, nawet śmierć jest cząstką naszego procesu formacji. Jest ona kulminacyjnym punktem naszej formacji. Całe życie człowieka jest pewnego rodzaju formowaniem w sobie odwagi umierania, decyzją ofiarować swoje życie, życzeniem wyjścia naprzeciw śmierci z duchową postawą Syna, który powiedział: „Nikt mi go nie zabiera. Ja sam oddaję je” (J 10, 18). …
Słowo Boże, Słowo z dnia jest miejscem, wokół którego tworzy się struktura tej formacji, jaką dzisiaj daje tobie Bóg. Ten proces, którym kieruje Ojciec, cały czas trwa i jednocześnie zawsze jest nowy. Bo każdy dzień rozpoczynasz od nowego Słowa. To Boże Słowo bierzemy z Liturgii dnia – nie ja wybieram Słowo. Bo formację prowadzi Ojciec: powoli i w czasie. To On ją prowadzi, nie ty. A ty słuchasz i przyjmujesz Słowo, upewniony że w tym Słowie Bóg da tobie wszystko, czego potrzebujesz. Tak jak kiedyś przygotował mannę dla swojego narodu. Manny wystarczało na jeden dzień zgodnie z potrzebami każdej rodziny. Kiedy ktoś brał więcej, to manna marnowała się. …
My powinniśmy uświadomić sobie więź, która istnieje między Słowem, które każdego dnia daje nam Pan, a dniem, który my przeżywamy. Słowo nadaje rytm naszemu codziennemu życiu. Mieć dobry rytm – to znaczy, żyć uporządkowanym życiem; życiem które pozwala nam dosięgnąć celu we wszystkim co robimy.
Cel naszego życia – widzieć Boga, oglądać Jego oblicze. Słowo nadaje rytm naszemu dniu, naszemu tygodniowi, miesiącu, roku, całemu życiu. Głównemu celowi podporządkowane jest wszystko”.
Podczas rekolekcji rozważano również nad tym, jak realizować taki codzienny rytm dnia w świetle Słowa. Jednym ze sposobów, głęboko zakorzenionym w duchowej tradycji jest: lectio – czytanie. Tu można wyznaczyć pięć charakterystycznych rys: poranne czytanie, lectio divina, pisanie Słowa, spełnianie się Słowa, wieczorne albo nocne czytanie. To pięć rys, które mogą nam pomóc w tym, aby nadać prawdziwy rytm każdemu dniu w światle Słowa. Ojciec Piotr wyjaśnił uczestnikom rekolekcji każdą z pięciu charakterystycznych cech, jak ją praktykować w codziennym życiu.
W programie rekolekcji była codzienna Eucharystia, adoracja Najświętszego Sakramentu, Liturgia Godzin, czas dla osobistej wewnętrznej modlitwy.
